Aandelen zijn risicovol. Ook wanneer je over alle sectoren en categorieën gespreid bent, is het risico van aandelen nog erg groot. In één jaar kunnen aandelen 50% dalen in waarde, waarna dit het jaar daarop gewoon verder gaat. De zwaarste crash in de vorige eeuw was die in 1929 in de Verenigde Staten, waarbij vanaf het hoogtepunt gemeten de aandelenkoersen meer dan 80% waren gedaald en de koersen pas weer een nieuw hoogtepunt bereikten na ruim 15 jaar. Uiteraard is de gemiddelde beleggingshorizon veel groter en zal een pas begonnen belegger eerder kunnen profiteren van de lage koersen, maar zal een belegger die bijna zijn doel heeft bereikt flinke klappen krijgen. Dit aandelenrisico wat matigen door het toevoegen van stabielere beleggingsproducten in de portefeuille, kan dan ook zeer verstandig zijn.
Een hoofdreden om het beleggingsrisico te beperken, is de gedachtegang van de mens. Ondanks een lange beleggingshorizon, evalueren beleggers hun portefeuille te vaak. Waar dagelijks de kans op een positief resultaat ongeveer 50% is, stijgt dit over langere periodes aanzienlijk. Een belegger die dagelijks zijn beleggingen evalueert, zal vaker een negatief gevoel ervaren dan iemand die de stand van zijn beleggingen eens per jaar bekijkt (bovendien bouw je dan geen afhankelijkheid op, wordt je humeur minder beïnvloed door beweeglijke aandeelkoersen). Uit de gedragseconomie leren we dat een verlies ongeveer twee keer sterker wordt ervaren dan een gelijkwaardige winst. Wanneer je op korte termijn het risico van aandelen beperkt, is de kans groter dat je aan jouw plan kunt vasthouden.
Hoe beperk je het risico van jouw portefeuille?
Traditioneel worden obligaties genoemd als het stabiele fundament van een beleggingsportefeuille. Staatsobligaties in de VS met een relatief korte looptijd van vijf jaar, zijn sinds 1926 nooit meer dan 5% per jaar gedaald en is de waarde nooit meer dan twee jaar onder het vorige hoogtepunt geweest. Vaak vallen de negatieve periodes voor obligaties niet samen met die voor aandelen, wat dus diversificatievoordelen oplevert. (1)
Obligaties kennen hoofdzakelijk twee risico’s; het renterisico en het kredietrisico. Wanneer rentes stijgen, dalen de reeds bestaande obligaties in waarde (jouw 3% staatsobligatie wordt minder waard als nieuwe obligaties tegen 4% worden uitgegeven). Zo ook wanneer rentes dalen, stijgen de reeds bestaande obligaties in waarde. Dit is wat ook het renterisico wordt genoemd. Obligaties met een lange looptijd kennen meer renterisico dan obligaties met een korte looptijd. Als je immers een obligatie hebt gekocht die 3% oplevert met een looptijd van dertig jaar, zal deze bij een rentestijging harder in waarde dalen dan eenzelfde obligatie met een looptijd van vijf jaar. De lagere rentes staan dan namelijk voor een kortere periode vast. De optimale rendement-risico verhouding ligt ongeveer tussen de drie en tien jaar. Kortlopende obligaties (1-3 jaar) kennen een te laag rendement, terwijl obligaties met lange looptijden vaak teveel risico opleveren voor het uiteindelijke rendement. Het risico kan beter gelopen worden in de aandelenkant van de portefeuille. Het risicomijdende deel dat je in vastrenderende beleggingen stopt, kan beter stabiel zijn om zo diepe dalen te voorkomen.
Het kredietrisico gaat in op de kredietwaardigheid van de uitgever van de obligatie. Wanneer de uitgever financieel sterk is, wordt het risico dat de uitgever de obligatie niet aflost klein geacht. Net als het nemen van meer renterisico door het kopen van langdurige obligaties, wordt het nemen van extra kredietrisico vaak niet beloond met een gelijkwaardig stijgend rendement. Het is dan ook aan te raden om obligaties te kiezen van sterke financiële uitgevers, bij voorkeur stabiele overheden en de looptijd van de obligaties relatief kort te houden.
Hiernaast is het voor beleggers uit de Eurozone van belang om in obligaties te beleggen die uitgegeven zijn in euro’s of waarbij het valutarisico is afgedekt. Als je obligaties aanhoudt om op korte termijn sterke fluctuaties in de portefeuille af te remmen, is het niet fijn dat door valutaschommelingen jouw stabiele obligaties alsnog veel in waarde veranderen. Het afdekken van valutarisico bij een wereldwijde spreiding in obligaties leidt op eenjarige basis tot meer dan 30% vermindering in volatiliteit. (2)
Keuze uit obligatiefondsen
Met bovenstaande punten kunnen we al een goede selectie maken uit de ongeveer duizend obligatie-ETF’s die er in de wereld zijn. Je kunt jouw zoektocht beperken tot de paar honderd obligatie-ETF’s die genoteerd zijn in Europa; dit omdat je een ETF wilt die in euro’s genoteerd is of de vreemde valuta’s (anders dan euro) afdekt. Je kunt dan bijvoorbeeld vergelijkers als justetf.com en etfinfo.com gebruiken.
Verder gaat mijn voorkeur uit naar fondsen met lage jaarlijkse kosten, omdat deze zeker bij obligaties (met stabiele, maar lagere rendementen) veel van jouw winsten kunnen wegsnoepen. Ook selecteer ik op fondsen die fysiek de effecten aankopen, om zo tegenpartijrisico te vermijden. Ik vink dus bij de online vergelijking full replication en optimised sampling aan.
Omdat ik geen obligaties in de portefeuille wil die zijn uitgegeven door overheden in zwaar weer, bekijk ik ook altijd even waar de fondsen in beleggen. Als een groot deel in financieel minder stabiele landen belegd wordt, is een fonds behoorlijk minder interessant voor mij. Een fonds dat investeert in Nederlandse en Duitse staatsobligaties zou mij al een stuk meer trekken. Dit doe ik om het kredietrisico te beperken.
Waar de opties eerst overweldigend in aantal leken, is het nu lastig een gespreid fonds van degelijke grootte te vinden dat aan alle criteria voldoet. Je zult dan waarschijnlijk uitkomen bij een fonds dat zich focust op enkel Duitse obligaties, bijvoorbeeld de iShares eb.rexx Government Germany 2.5-5.5yr UCITS ETF (ticker EXHC). De gewogen Yield to Maturity (YTM, vaak de beste inschatting van toekomstig rendement voor obligaties) is echter licht negatief op dit moment. Wil je meer rendement van het vasthouden van obligaties, zul je meer risico moeten nemen.
Voor een hoger rendement met uiteraard bijbehorend risico kun je bijvoorbeeld de iShares Euro Government Bond 3-7yr UCITS ETF (ticker CBE7) kiezen. Deze ETF belegt voor ongeveer 70% in Italië, Frankrijk en Spanje en heeft dus wat meer kredietrisico dan de eerder genoemde ETF voor Duitse staatsobligaties en heeft hiernaast ook iets meer renterisico door een gemiddelde looptijd van ongeveer één jaar meer. De YTM is daardoor wat hoger, met momenteel 0,45%.
Ook een breed gespreid obligatiefonds als de iShares Euro Aggregate Bond UCITS ETF (IEAG), welke naast staatsobligaties ook belegt in bedrijfsobligaties en obligaties met langere looptijden, komt qua YTM op 0,86% uit.
Alternatief voor obligaties; de spaardeposito
Waar grote spelers op de financiële markt (bijvoorbeeld pensioenfondsen en verzekeraars) verplicht zijn om obligaties aan te houden, hoef jij dit als particuliere belegger natuurlijk niet te doen. Je kunt bijvoorbeeld spaardeposito’s kopen waar de Nederlandse staat bovendien garant voor staat (tot 100.000 euro per rekeninghouder per bank). Kredietrisico is hierbij dus minimaal en de looptijd kun je zelf laag kiezen om zo het renterisico ook te verkleinen. Bovendien betaal je in de meeste gevallen geen kosten aan de uitgever van de deposito, waar de obligatiefondsen wel jaarlijkse kosten rekenen.
Zelf open ik simpelweg een vijfjarige deposito wanneer ik weer genoeg heb gespaard om er een te openen (ik investeer mijn leeftijd als percentage in vast renderende beleggingen, het overige gaat in aandelen). In de loop der tijd zal de gemiddelde looptijd lager dan vijf jaar uitkomen, maar is het rendement gegarandeerd en hoger dan de rentes op obligaties momenteel. Wanneer de YTM voor obligaties met een looptijd van ongeveer 3 jaar boven de rentes voor de spaardeposito’s uitkomt, zal ik de overstap maken naar obligatiefondsen.
Wat ik als een nadeel zie voor spaardeposito’s, is de flexibiliteit. In Nederland kun je de deposito’s vaak niet vrijwillig voortijdig beëindigen, laat staan tegen een fatsoenlijke vergoeding. Je kunt dus niet eenvoudig herbalanceren van deposito’s naar aandelen of bij verlies van werk de obligaties verkopen. De hogere rentes en het depositogarantiestelsel zorgen ervoor dat spaardeposito’s mijn voorkeur hebben boven obligaties.
Op de beschreven manier bescherm ik mij dus tegen de volatiliteit van aandelen en hoop ik ook in slechte tijden mijn plan te kunnen vasthouden. Mijn noodfonds kan persoonlijke financiële slechte tijden opvangen, terwijl de deposito’s slechte tijden voor aandelen verzachten. Hiernaast zijn het ook vaak de beleggers met de langste adem die op de meest foute momenten toch capituleren, ze verkopen bijvoorbeeld pas in het diepste dal, in plaats van na de eerste hobbel. Zorg dus voor een beleggingsstrategie die ook de slechte jaren verdraaglijk maken.
(1) Bron: De schitterende eenvoud van indexbeleggen, door Jacques Wintermans (2010).
De informatie in dit stuk reflecteert mijn persoonlijke mening en bevindingen. Als je fouten aantreft of suggesties hebt, hoor ik die graag. Dit is niet bedoeld als beleggings- of belastingadvies of een aansporing tot aankoop van bepaalde effecten. Zie voor meer informatie de disclaimer.
Hi Mick,
Ik zat mij laatst te verdiepen met investeren in obligaties en vindt het best lastig. Ik zat ook te denken dat er behalve een renterisico ook een inflatierisico is. En rekening houdend met inflatie heb ik gelezen dat het kortere maturities in het algemeen beter doen, als langere looptijden. Hoe denk jij hierover? Zie ook de discussie bij de boogleheads:
https://www.bogleheads.org/forum/viewtopic.php?f=10&t=254185&sid=5f073a351a439156440e8b42667ec1d7&start=50#p4033691
Om deze redenenen zou ik inderdaad liefst een fonds willen dat in obligaties van 1 tot 10 jaren belegd. Er zijn er een paar, bijvoorbeeld:
http://www.morningstar.co.uk/uk/etf/snapshot/snapshot.aspx?id=0P0000M6RE&tab=3&InvestmentType=FE
http://www.morningstar.co.uk/uk/etf/snapshot/snapshot.aspx?id=0P0000M86Y&tab=3&InvestmentType=FE
maar uiteindelijk als je de details bekijkt beleggen ze tussen de 85-90% in looptijden van 5-10 jaren met een duration van ongeveer 7 jaar.
Dat is niet wat ik wil. Kan ik net zo goed een fonds met looptijden van tussen de 5-7 of 7-10 nemen.
Sterker nog ik zie dan weinig verschil met Vanguard EUR Eurozone Government Bond UCITS ETF (VETY)
http://www.morningstar.nl/nl/etf/snapshot/snapshot.aspx?id=0P00017JX3&tab=3&InvestmentType=FE
die een duration van 7,56 heeft.
Of dan toch, zoals jij zij, voor de iShares Euro Government Bond 3-7yr UCITS ETF gaan
http://www.morningstar.nl/nl/etf/snapshot/snapshot.aspx?id=0P0000KPEG&tab=3&InvestmentType=FE
Die heeft dan een duration van 4,54. Wel is dat tegen een fee van 0,20% in vergelijk met de Vanguard fond die een fee van 0,12% kent. En de Vanguard fond leent de onderliggenden stukken niet uit, de iShares wel. Levert dat naar jou idee veel risico op?
En wat de duration betreft, met een dollar-average-strategie, waar ik elke maand een vast bedrag inleg maken de 3 jaren duration heel veel uit wat het renterisico betreft?
Groetjes,
Luca
Ha Luca,
Goede vragen, dank daarvoor.
Het is eigenlijk vrij logisch dat in tijden van stijgende inflatie kortlopende obligaties het beter doen dan langlopende obligaties. De rente van een obligatie wordt onder andere op de verwachte inflatie gebaseerd. Blijkt dat de inflatie stijgt, stijgen ook de rentes op nieuwe obligaties waardoor bestaande obligaties in waarde dalen (hoe langer de looptijd hoe langer je last hebt van een lagere rente op de obligatie die je bezit).
Wat de duration betreft, houd ik meestal de vuistregel aan dat 1 jaar duration gelijk staat aan een mogelijke daling van 1%. Een fonds met een duration van 4,5 zou zo’n 4,5% dalen als de rente met 1% stijgt, een fonds met een duration van 7,5 doet dan zo’n -7,5%. Het is aan jouzelf om te bepalen wat je hierin acceptabel vindt. Ik zou echter ook naar de yield to maturity kijken, die een indicatie geeft van het rendement in een jaar wanneer alle omstandigheden gelijk blijven. Voor dat 3-7yr fonds van iShares is de YTM volgens hun website zo’n 0,38%, wat minus de fondskosten van 0,20% op minder dan 0,20% aan verwacht rendement uitkomt. Dan stop ik mijn geld liever op een risicovrije spaarrekening, dan krijg ik een hogere rente en heb ik geen tot verwaarloosbaar kredietrisico.
Mocht je vrezen voor een sterk stijgende inflatie zou je nog kunnen overwegen om in obligaties te beleggen met een koppeling aan inflatie (inflation linked), deze nemen toe in waarde als de inflatie stijgend is en nemen af in waarde als de inflatie daalt.
Groet, Mick
Hoi Mick,
Bedankt voor jou antwoord.
Ja, inderdaad, de yield to maturity is ook belangrijk, maar is vaak lastig te vinden. Ik kon ze voor de Vanguard fond vinden, die is daar 0,80%. Met een fee van 0,12% is dat dan 0,68%, wat dan niet eens zo slecht klinkt. Hoe betrouwbaar is eigenlijk de YTM? Volgens mij is die alleen een estimatie, dus uiteindelijk kan de yield toch ook heel anders worden?
Een ander interessante fond die ik heb gevonden is de Xtrackers Global Sovereign UCITS ETF 1C (EUR hedged)
http://www.morningstar.co.uk/uk/etf/snapshot/snapshot.aspx?id=0P0000IPRR
Die heeft een duration van 7,87, vergelijkbaar met Vanguard dus en belegt in de hele wereld. Mij maakt het voor obligaties niet zoveel uit of ze alleen uit Europa of uit de hele wereld komen, als het maar in Euro gehedged wordt. Op de factsheet
https://etf.dws.com/NLD/NLD/Download/Factsheet/LU0378818131/-/Global-Government-Bond-UCITS-ETF/Retail
staat daar als YTM 1,42%, maar wel voor de index die ze volgen. Hoe kan ik zien wat de YTM van de fonds zelf is en niet van de index?
Een ander ding is dat de Vanguard fond de onderliggenden stukken niet uitleend, andere fondsen wel. Voor heel weinig risico levert dat dan wat meer rendement, maar is dat voor het risico veilige gedeelte van een portefeuille naar jouw idee acceptabel?
Wat de depositos vs fund betreft, vind ik obligatie fonds toch flexibeler. Men weet nooit wat er gebeurd en funds zijn makkelijker te liquideren. Sowieso hou ik altijd een iets grote cash reserve. Een gedeelte daarvan ga ik waarschijnlijk bij leaseplanbank https://www.leaseplanbank.nl zetten, hebben tegenwoordig de hoogste rente.
Maar ja met een obligatie fonds zou mijn portefeuille compleet zijn. Vandaar dat ik de obligaties aan het uitzoeken ben. Ik ga dan zeker tot einde van het jaar mijn beslissing uitstellen voor dat ik in obligaties investeer. Redenen zijn dat ik geen haast heb vanwege mijn cash reserve en dat ik toch nog de Europese verkiezingen en de opvolger van Draghi bij de ECB wil wachten. Ik weet dat het een soort market timing is, maar mij lijkt niet dat de rentes nog verder dan 0 gaan dalen. Als ze ze een-twee stappen verhogen, lijkt mij het toch een beter moment om in te stappen.
Hoi Luca,
De yield to maturity van een obligatie is het jaarlijkse gemiddelde rendement, ervan uitgaande dat alles verder gelijk blijft. Dus geen wijzigingen in de rente, kredietwaardigheid of andere zaken die de waarde van obligaties kunnen beïnvloeden. In werkelijkheid kunnen dat soort wijzigingen plaatsvinden en zal bijvoorbeeld uitgekeerde coupon of een aflopende obligatie niet tegen dezelfde rente herbelegd worden, waardoor het uiteindelijke rendement afwijkt. Het is echter wel wat je dus zou krijgen volgens de huidige omstandigheden en daarmee naar mijn idee een goede indicatie. Ik zou ervan uitgaan dat de YTM van een fonds ongeveer gelijk is aan die van de index die het probeert na te bootsen, het zou immers in ongeveer dezelfde effecten moeten beleggen.
Voor gehedgede fondsen geldt de ytm niet als een goede indicator van toekomstig rendement, zie bijvoorbeeld ook het Vanguard artikel dat hier besproken wordt. De impact van de hedge zorgt ervoor dat je geen rendement mag verwachten uit het beleggen in niet-euro genoteerde obligaties wanneer deze een hogere yield hebben en je deze obligaties hedged. Een voordeel aan niet-Europese obligaties vind ik dat je dan niet al je veilige beleggingen gekoppeld hebt aan het wel en wee van de eurozone, wat je met veel van de Europese obligatiefondsen wel hebt (en dan met name economisch zwakkere Europese landen zoals Italië en Spanje). Het uitlenen van effecten heb ik liever niet bij het veilige deel van mijn portefeuille, die heb ik het liefst zo risicoloos mogelijk. Risico loop ik liever bij aandelen, obligaties of spaargeld is voor mij daar de tegenhanger van die ook in tijden van stress stabiel moet zijn. Het hangt echter heel erg af van het securities lending beleid van het fonds, dat kan namelijk flink verschillen. Onder andere zaken als het onderpand en het percentage van het fonds dat uitgeleend wordt zijn van belang.
Groet, Mick
Hai Mick,
Indien je in een ‘veilige’ obligatiefonds investeert, en de markt crasht, dan zullen veel mensen hun vlucht zoeken in veilige havens en zal de koers van de obligatiefonds stijgen toch? Zo ja, dan kan je bij het herbalanceren wat van je gestegen obligaties verkopen en ‘goedkope’ aandelen kopen. Dit voordeel heb je niet als je investeert in deposito’s. Afgezien van de lage liquiditeit zullen deposito’s waardevast zijn; niet stijgen. Of zie ik dat verkeerd?
Kan jij achterhalen hoe groot dit effect is geweest bij de vorige twee crashes? Dus hoeveel % steeg bijvoorbeeld EXHC en hoeveel extra rendement kan je dan behalen als je dat verzilvert en dan aandelen koopt die na de crash weer hersteld zijn?
Overigens, regelmatig zie ik jou en andere Bogleheads mooie grafieken delen ter illustratie van een scenario. Welke tools gebruik je daarvoor? Ik zou dat zelf ook wel eens willen doen. Het liefst met backtesten en de mogelijkheid om niet 1 specifieke fonds te benchmarken, maar een portfolio waarbij je bijvoorbeeld 50%VTI en 50 VXUS hebt. Ook ben ik benieuwd om ACTIAM te benchmarken t.o.v. de VTI VXUS combi.
Groet,
Sam
Hé Sam,
Dank voor je reactie.
Het idee is inderdaad dat mensen hun toevlucht zoeken naar veiligere beleggingen wanneer hun risicovollere beleggingen al flink gedaald zijn (wat dus eigenlijk verkeerde timing is en waardoor het verstandig is vooraf je houding ten opzichte van risico te evalueren). Je hebt met deposito’s inderdaad wat minder vrijheid om te herbalanceren, tenzij je de mogelijkheid om ze tegen een opzegboete open te breken. Zelf heb ik dus een depositoladder waarbij er elk jaar een deposito vrijkomt. Elk jaar zou ik dus 20% van mijn risicovrije deel van de portefeuille kunnen gebruiken om te herbalanceren. Hiernaast heb ik nog nieuwe inleg die ik met dat doel kan gebruiken. Aangezien ik er niet in geloof het dieptepunt van een crash te kunnen timen, is dat voldoende voor mij. Het klopt dat je de deposito’s niet tegen een hogere koers verkopen wanneer de waarde daarvan zou stijgen, wat wel zou kunnen als ze op de beurs verhandeld zouden worden. Aan de andere kant worden ze ook niet minder waard als bijvoorbeeld de rentes stijgen. Een volgende crash zou overigens ook een perfect storm kunnen zijn, waarbij de rentes stijgen en aandelen crashen, waardoor zowel obligaties als aandelen dalen. Het is geen garantie dat bij een wereldwijde aandelencrash het kapitaal vlucht naar obligaties in de Eurozone (bijvoorbeeld als de EU onder druk staat), dat zou ook best naar Amerikaanse obligaties kunnen gaan.
Is wellicht een onderwerp voor wat meer onderzoek, maar ik kan inderdaad wel een voorbeeld geven aan de hand van EXHC, aangezien die ETF sinds 2003 bestaat. Als je daar de iShares MSCI World UCITS ETF (IWRD, in 2005 opgericht) naast zet, kan je het rendement in de afgelopen kredietcrisis zien. Afhankelijk van het moment van inleggen, portefeuilleverdeling en methode van herbalanceren kan het effect natuurlijk verschillen.
Aangezien je vraagt naar de grafieken, zou je bijvoorbeeld EXHC op kunnen zoeken op morningstar.nl en vervolgens naar het tabblad ‘Grafiek’ gaan. Daar kun je vervolgens via ‘Vergelijk’ IWRD toevoegen en vanaf 27-12-2007 een grafiek met beide fondsen te voorschijn toveren. Je ziet dan IWRD naar ongeveer 5.000 euro dalen in maart 2009 (iets minder dan -50%), terwijl EXHC stijgt naar zo’n 11.000 euro (iets meer dan 10% stijging in iets meer dan een jaar, terwijl die obligaties toen misschien zo’n 5% rente gaven, wat ik als het effect van die flight to safety zou zien). Stel je start met 50/50 in beide fondsen en 20.000 euro, kom je zonder herbalanceren op 28-04-2017 op 13.443 euro voor EXHC uit en 15.888 euro voor IWRD, totaal 29.331 euro, of zo’n 46% over die 9,5 jaar. Als je op 06-03-2009 zou herbalanceren naar 50/50 in beide fondsen, heb je op dat moment de helft van zo’n 15.000 euro in beide fondsen. Laten we voor het gemak van 7.500 euro in elk fonds uitgaan. Van 06-03-2009 tot en met 28-04-2017 stijgt EXHC met 19,23% en IWRD met 211,05%, de belegging in EXHC gaat dus naar zo’n 8.940 euro, IWRD naar 23.330 euro, totaal 32.270 euro of 222,7% rendement over de gehele periode. Natuurlijk een extreem scenario dit, maar het herbalanceren heeft dan voor zo’n 175% extra rendement gezorgd. Maar goed, dat is niet echt een antwoord waar je naar vroeg. Als flight to safety zou ik dus het verschil tussen het rendement op basis van de uitgekeerde coupon ten opzichte van het koersrendement van EXHC zien, wat dus zo’n 5% was verschil was.
Wat die grafieken betreft, is Morningstar dus een leuke, verder gebruik ik wel eens Yahoo Finance, Bloomberg en simpelweg Excel met koersdata die ik via Google ergens vindt. De websites kunnen vaak niet Amerikaanse met Europese fondsen combineren of specifieke verdelingen aanhouden, dus dan zul je zelf met Excel de grafieken moeten maken. Portfoliovisualizer.com is voor backtests nog wel een geinige website.
Hoop dat je hier iets aan hebt en goed weekend gewenst.
Vriendelijke groet,
Mick
Hallo Mick,
Goed bezig hoor met deze blog. Vult zeker een gat over indexbeleggen vanuit NL perspectief.
Je redenatie over obligaties is erg interessant en leerzaam. Persoonlijk vind ik dat nog het lastigste deel van mijn portefeuille. Daarbij had ik een vraag, is de reden om je investering binnen europa te houden nu vooral het valuta risico? Het rendement van iets als Vanguard BNDX lijkt namelijk een stuk zinniger te zijn dan de 1% spaarrekening.
Op andere boglehead resources heb ik volgens mij een stuk gelezen over het belang van de onderliggende waarde van investeringen, meer dan de valuta waarin genoteerd wordt. Dus als theoretisch we een USD genoteerde obligatie ETF nemen met 50% investering in EU assets en 50% investing in Azie/Australië, dan zou het valuta risico nihil zijn omdat de USD koers fluctueert om dat te compenseren, gezien de onderliggende waarde die het vertegenwoordigt. Lijkt me dat dit voor je VXUS investering ook zo geldt?
Nu heeft BNDX nog een klein deel van de investering in de VS, maar dat zou het valuta risico dus al sterk beperken, en het dus een interessantere investering maken (in mijn persoonlijke optiek) dan een deposito?
Of heb je andere redenen dan het valuta risico om binnen EU te blijven? Zie je BNDX om andere redenen niet als veilig genoeg voor je portefeuille?
Heel benieuwd hoe jij daar tegenaan kijkt. Misschien maak ik wel een flinke denkfout of zie ik het veel te simpel.
Bedankt alvast en vriendelijke groeten,
Guido
Ha Guido,
Hartelijk dank voor je reactie! Mooi om te horen dat je vindt dat de blog een gat opvult over het indexbeleggen vanuit Nederland, dat is namelijk een van mijn motivaties om deze site draaiende te houden.
Mijn redenatie om me bij de vastrenderende beleggingen tot de Eurozone te beperken is inderdaad vanuit het oogpunt van valutarisico. Ik hou deze beleggingen namelijk aan voor het dempen van het risico van aandelen en daarmee het beperken van het risico van mijn portefeuille. Valutakoersen schommelen ongeveer even hard als die van aandelen, dus dat risico vermijd ik bij vastrenderende beleggingen het liefst.
Je hebt een goed punt wat betreft de onderliggende effecten binnen een fonds. Dat is inderdaad een reden waarom ik VXUS ondanks dat het in dollar verhandeld wordt, niet als toewijzing aan de dollar zie, VXUS heeft immers haar beleggingen buiten de VS en in andere valuta dan de Amerikaanse dollar. Voor BNDX zou je hetzelfde denken, maar Vanguard dekt (net als bijna alle Amerikaans obligatie ETF’s die buiten de VS beleggen) het valutarisico af naar US dollar. Je hebt daarmee dus wel volledige blootstelling aan de schommelingen tussen de euro en de dollar.
Valutarisico is dus de voornaamste reden dat ik niet in BNDX zou beleggen. Een ander punt is de lage rentes op obligaties op het moment. BNDX heeft bijvoorbeeld een Yield to Maturity van 0,9%. Wanneer de marktrente niet wijzigt en alle obligaties netjes hun rente uitkeren, kom je dan op 0,9% rendement in een jaar. Met een gemiddelde gewogen looptijd (duration) van zo’n 7,7 jaar, vind ik dat rendementsperspectief niet heel aantrekkelijk. 0,9% rendement kan je momenteel al voor een 2-jaars deposito krijgen. De duration houdt ook in dat het fonds redelijk gevoelig is voor wijzigingen in de rente. Een maatstaf is dat als de rente met 1% wijzigt, het rendement met de duration in procenten de andere kant op beweegt. Als de rente dus een procent stijgt, zou dat een koersverlies van zo’n 8% betekenen.
Een derde punt is het kredietrisico binnen BNDX, waarbij geldt dat een lagere kredietwaardering tot een hoger risico leidt (welke niet per se met hoger rendement gecompenseerd hoeft te worden). In tijden van crisis kunnen minder kredietwaardige obligaties meer als aandelen presteren. BNDX heeft momenteel een verdeling qua creditrating van 19% in BBB, 31% A, 27% AA en 23% AAA, waarbij AAA de hoogst mogelijk kredietwaardigheid is en BBB de laagste investment grade kredietwaardigheid (lager dan BBB worden het junkbonds). Ook geldt dat bedrijfsobligaties risicovoller zijn dan staatsobligaties, waarvan ze beiden in dit fonds zitten. Er zit dus redelijk wat kredietrisico in als je het vergelijkt met spaardeposito’s die gedekt zijn door het Nederlandse depositogarantiestelsel (en daarmee door de Nederlandse staat, die een AAA-rating heeft).
Verder overigens zeker geen verkeerde keuze, het is een breed gespreid fonds en heeft een lage TER met 0,12%. Als je je maar bewust bent van bovenstaande punten.
Hoop dat je hier iets aan hebt!
Vriendelijke groet,
Mick